Karanlık bir yolculuk, üşüyor ve korkuyorum,
Zaman zaman ışık görür gibi oluyor ama kaybediyorum
Bastığım yerler yarılacak, tuttuğum dallar kırılacak diye
Hayallerimi kaybedip, kâbuslarıma teslim olmaktan
Çok korkuyorum
Yüzlerce cümle içinde mana arıyor yoruluyorum
Riyadan, ihanetten, vücut bulmuş her şeyden kaçıyor kurtulamıyorum
Ağlamak lüks oldu, gülmeyi hatırlamaya çalışıyorum
Şimdiye kadar kazandığımı sandığım her şeyi kaybetmekten
Çok korkuyorum
Küçük kızımın yüreğini, ?yerim seni? diyen sesini
Ortancamın yumuşak yüzünü
Büyük kızımın hayata yüklediği değeri düşünüyorum
Yaratana ve yaratılmışlara vaatlerimi
Azık diye gönlümü kattıklarımı düşünüyor ümitlerimi kaybetmekten
Çok korkuyorum
Kalabalıklar içinde kaybolmaktan korkarken,
Yalnızlığımı bile arar mıyım diye
Çok korkuyorum